در ان دشت پر از مهر و محبت   که حتی بره ها ازاد بودند   ولی من در هراس از نا کسی ها   به کنج تخته سنگی رفته بودم   همه فکرم زترس چون تو گرگی   همه دشت و به چشمم تیره دیدم   همش ترسم که روزی پا گذاری   به این دشت و خوشی از ما بگیری     بگیری تک پرم بره ی نازم   بگیری عشقمو دنیا ببازم   همه عشقم در این دنیا به بره   که اون هم طعمه ی عشق تو گرده   نباشم من که این روزو ببینم   که روزم میشود همچون شب تار   زبس در خود نشینم من شب و روز   شدم سنگی که چسبیده به دیوار

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط ارش در 20:14 | |